Ortopedia onkologiczna — plan zamiast chaosu
Najpierw rozmowa. Z mapą badań obrazowych na stole i Twoją historią po drugiej stronie. W Klinice Nieborowice pracujemy w duecie: ortopeda-traumatolog i chirurg onkologiczno-rekonstrukcyjny. Dwie specjalizacje, jedna odpowiedzialność. Cel jest prosty, choć wymagający: bezpieczeństwo onkologiczne i funkcja, która wraca do codzienności.
Jak powstaje plan leczenia
Kiedy zapada decyzja, wszystko ma kolejność jak dobrze napisana partytura.
Konsylium — wspólnie czytamy obrazy (RTG/CT/MRI), ustalamy rozpoznanie i wskazania onkologiczne. Pacjent otrzymuje jasną ścieżkę: etapy, orientacyjne terminy, cele funkcjonalne.
Resekcja z marginesem — ortopeda wyznacza dostęp do miejsca zmienionego nowotworowo, wykonuje resekcję zgodnie ze standardem i przygotowuje łoże kostne. Odtwarza oś, długość i linię stawu. Tam, gdzie potrzeba, mocuje przeszczep kostny unaczyniony płytami i śrubami. To szkielet historii — konstrukcja, która ma unieść każdy kolejny krok.
Rekonstrukcja tkanek — w tym samym czasie chirurg onkologiczno-rekonstrukcyjny przygotowuje finał: dobiera płat wolny do celu funkcjonalnego (np. ALTF przy ubytkach tkanek miękkich), pod mikroskopem łączy naczynia o średnicy 1–3 mm (w supermikrochirurgii nawet <0,8 mm), kontroluje perfuzję (ICG/Doppler) i zamyka ranę tak, by tkanki znów pracowały. Biomechanika spotyka się z ukrwieniem. Kształt spotyka się z funkcją.
Rehabilitacja onkologiczna od wczesnego etapu — uruchamiamy protokół powrotu do sprawności: chód, chwyt, samodzielność. Konkretne cele, punkty kontrolne, edukacja pacjenta i opiekunów.
To jest nasza definicja jakości: spójny proces zamiast pojedynczych procedur, decyzje oparte na faktach, język, który tłumaczy, a nie zaciemnia. Dwie specjalizacje działające jak jeden organizm — po to, by po leczeniu można było po prostu żyć.
Słownik pacjenta
Ortopedia onkologiczna
Gałąź ortopedii zajmująca się leczeniem guzów kości i tkanek miękkich, przerzutów do kości oraz ubytków po resekcjach nowotworowych — z myśleniem o funkcji (ruch, chód, chwyt).
Łoże kostne
Przygotowane przez chirurga, żywe podłoże z kości, w którym osadza się przeszczep kostny lub montuje stabilizację. Dobre łoże = szybszy zrost i bezpieczniejsze obciążanie.
Płaty wolne (mikrochirurgia)
Przeniesienie własnych tkanek pacjenta (skóra, powięź, mięsień, czasem kość) z innej okolicy ciała i ponowne podłączenie naczyń pod mikroskopem.
ALTF (anterolateral thigh flap) — płat z okolicy uda, często stosowany do odtwarzania tkanek miękkich w rekonstrukcjach onkologicznych.
Przeszczep kostny unaczyniony (np. strzałka)
Segment kości z własnym naczyniem krwionośnym, mikrochirurgicznie połączony z naczyniami w miejscu biorczym; pozwala odbudować ubytki kostne i przenosić obciążenia.
Kiedy dwie specjalizacje operują razem
Mięsaki kości i tkanek miękkich wymagające resekcji i jednoczasowej odbudowy.
Ubytki po resekcjach onkologicznych z potrzebą stabilizacji oraz pokrycia tkanek.
Złamania patologiczne i przerzuty do kości z ryzykiem niestabilności.
Trudne stany po wcześniejszych zabiegach, kiedy trzeba „napisać plan od nowa”.
Wspólny zabieg oznacza często mniej etapów leczenia, jedno znieczulenie, krótszą drogę do rehabilitacji oraz — jeśli wskazane — szybszy powrót do leczenia uzupełniającego (radioterapia/chemioterapia).
Co zyskuje pacjent
Radykalność onkologiczna i stabilność biomechaniczna w jednym procesie.
Ciągłość tkanek i warunki do przewidywalnego gojenia.
Jasny harmonogram: wiesz, co, kiedy i po co robimy.
Cele funkcjonalne, które można mierzyć i do których wracamy na kontrolach.
Jak przygotować się do konsultacji w Klinice Nieborowice
Zabierz RTG/MRI/CT na płycie oraz opisy badań.
Spisz listę przyjmowanych leków i chorób współistniejących.
Przygotuj krótki opis dolegliwości i pytań, na które chcesz usłyszeć odpowiedź.
Na wizycie omówimy możliwości leczenia, wstępny harmonogram i cele rehabilitacji. Naszym zadaniem jest, by plan był zrozumiały i przewidywalny.
FAQ — najczęstsze pytania
Czy zawsze potrzebny jest przeszczep kostny unaczyniony?
Nie. Decyzję podejmujemy indywidualnie — zależy od wielkości i lokalizacji ubytku, planowanego obciążenia i jakości tkanek.
Czym różni się „mikrochirurgia” od zwykłej rekonstrukcji?
Mikrochirurgia umożliwia podłączenie naczyń pod mikroskopem, dzięki czemu przeniesione tkanki żyją w nowym miejscu, szybciej się goją i lepiej spełniają funkcję.
Kiedy zaczyna się rehabilitacja?
Zazwyczaj wcześnie po zabiegu — zgodnie z protokołem ortopedyczno-rekonstrukcyjnym i zaleceniami onkologicznymi. Cele są mierzalne i omawiane od początku.
Dlaczego „plan zamiast chaosu” działa
W onkologii narządu ruchu o wyniku decyduje ciągłość: od pierwszej rozmowy, przez resekcję i mikrochirurgię, po rehabilitację. Standaryzacja, solidne przygotowanie łoża kostnego, mikrozespolenia i edukacja pacjenta przekładają się na przewidywalność, kontrolę ryzyka i realną szansę na życie po leczeniu, a nie tylko „po operacji”.
Klinika Nieborowice: oaza spokoju i działania, gdy potrzebujesz jasnej drogi.
